woensdag 6 september 2017

Ouders op de (zwem-) zaal, wat een kabaal

Ouders zijn lastige wezens.
Zij voelen zich betrokken bij de ontwikkelingen van hun kind. Willen zich overal mee bemoeien. Trekken de kennis en vaardigheid van de docent in twijfel. Vinden meestal dat hun kind best wel naar het diepe kan. En natuurlijk kan hun kind al diploma zwemmen!
Om dit gezeur te voorkomen verbannen wij die ouders liefst zo snel mogelijk naar verre oorden wat in de praktijk neerkomt op de horecaruimte van de accommodatie. Een gedwongen scheiding van tafel en kind zogezegd.


Helaas bestaan ook lastige wetten en regels. Ouders hebben zeggenschap over hun kind. Je mag het kind van een ander niet aanraken. En je dient als docent pedagogisch en didactisch correct te handelen.

In de ZwembadBranche ontnemen we de ouders het liefst die zeggenschap. De docenten weten het immers beter en dienen de macht te hebben. Inmenging van het ouderlijk gezag werkt alleen maar verstorend op de ontwikkeling van het kind.

Je kunt een kind maar het beste laten voelen hoe het moet dus pakt de docent het kind vast. Bij de voeten, handen, billen, etc.. En af en toe onder water duwen helpt ook prima bij het watervrij maken. Hoe moet het anders?
De docent doet dat op correctie wijze en met eerzame bedoelingen. Want voor je het weet (...). De juiste handelswijze is ook preventief beschreven en vastgelegd in de gedragscode Bond en Blauw.
Maar helaas hebben de ouders wel het recht om te controleren op dat juiste handelen. Daarom plaatsen de zwembadexploitanten camera's in de zwemzaal en monitors in de wachtruimte van het zwemziekenhuis.

Dat zelfde recht op informatie komt tot uiting in de eerste en laatste 5 minuten van de zwemles. De docent wordt dan bestookt met vragen op de zwemzaal waardoor de effectieve lestijd steevast onder druk komt te staan.
Om hier paal en perk te stellen bieden de exploitanten een uitweg door het aanbieden van een maandelijks inloopspreekuur. Dat noemen zij dan meestal een "kijkles". Omdat er tijdens zo'n les nauwelijks ordentelijk onderwijs kan worden gegeven ontaard een dergelijke bijeenkomst veelal in een tumultueuze "vraagles".

Zou het ook anders kunnen?

Er is veel lef nodig om een gevestigde orde ter discussie te stellen. En het krijgt zelfs iets van een zelfmoordpoging als je het ook daadwerkelijk tracht te praktiseren.

Ik mocht dit zelf ervaren toen ik jaren geleden e-zwemles ontwikkelde en in de markt zette. Lesgeven per computer op afstand waarbij geen direct contact bestaat tussen de docent en ouder met kind was zogezegd onmogelijk aldus veel vernomen kritiek. Er was ook veel andere kritiek. Maar als ik die hier publiceer krijg ik waarschijnlijk last met de wetgeving op correct taalgebruik.
In de praktijk werkt het echter uitstekend. Veel ouders maken gebruik van mijn gratis digitale lespakket. De lessen zijn toegankelijk via alle schermformaten, m.a.w. op iedere plaats en tijd. Dient gezegd dat het vaak gezinnen betreffen die enige tijd in het buitenland verblijven welke hun kind graag een Nederlandse zwemlesmethode bij brengen opdat het bij terugkomst niet uit de pas loopt, c.q. zwemt.

Een tweede experiment drukte ik enige jaren terug door bij mijn Zwemschool de Zeehond waar ik beschikte over een zwembassin van 140 centimeter diep.
De veiligheid dient centraal te staan. Maar ik wilde hiervoor absoluut niet gebruik maken van drijfmiddelen! Dus zette ik voor ieder kind een individuele hulpinstructeur in de bak. Om dit een beetje betaalbaar te houden waren die hulpinstructeurs vrijwilligers die ik zelf aanwees.
Bij het aanmelden werd dit aspect duidelijk aangegeven in de zwemlesovereenkomst. Ieder ouder diende een volwassen begeleider beschikbaar te stellen die de eerste 20 lessen mee het water inging als hulpinstructeur. De daarop volgende lessen diende die begeleider op de banken in de zwemzaal langs de badrand plaats te nemen en beschikbaar te zijn voor het verlenen van assistentie. De gedragsregels waren simpel. Tijdens de lessen dient de ouder exact de instructies van de docent op te volgen. Op de zwemzaal is praten verboden, fluisteren mag zolang de les daar niet onder lijdt.

Dit experiment werd een doorslaand succes. Binnen een half jaar bestreek ik een straal van 50 kilometer met mijn lesmethode. Ouders zijn dus best bereid te reizen voor maatwerk onderwijs.

Leuke bijkomstigheid was dat mijn vele stagiairs van de Beroepsopleiding Zwemonderwijs ook confronterende ervaringen konden opdoen. Dit was even iets anders dan de standaard stage. Bijna al mijn afgestudeerde oud stagiairs hebben nu een goede baan en staan nog steeds open voor dit inzicht en de praktische toepasbaarheid. Helaas zie ik nog niet veel zwemlesaanbieders die van van deze methode gebruik maken.

Nu, op weg naar de BREZ-2018, hoop ik ook op dit punt herzien inzicht te mogen aantreffen bij de opleidingsinstituten. Mis deze kans niet is mijn credo.

Vragen en suggesties zijn welkom.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Dank voor je reactie.